Drijvers of vlekken in het oog

0

Drijvers ook genoemd floaters of mouches volantes zijn kleine draadjes, vlekjes en “spinnenwebben” die doelloos ronddrijven in uw gezichtsveld. Hoewel het behoorlijk irritant kan zijn, zijn gewone drijvers heel normaal en in de meeste gevallen zeker geen reden tot ongerustheid.

Bij onze geboorte en gedurende onze jeugd, heeft het glasvocht een gelachtige substantie. Maar naarmate we ouder worden, begint het glasvocht op te lossen en vloeibaar te worden om een ​​waterig centrum te creëren. Sommige gel deeltjes lossen niet helemaal op en zullen af ​​en toe ronddrijven in het meer vloeibare centrum van het glasachtige lichaam. Deze deeltjes kunnen vele vormen en aannemen in wat wij drijvers noemen

U zult merken dat deze vlekken en drijvers meer opvallen als u naar een heldere of donkere achtergrond of kijkt. Het is niet mogelijk om de kleine drijvers in je oog te zien zweven. Hetgeen je ziet zijn de schaduwen van deze drijvers die op het netvlies worden geprojecteerd.

Wanneer medische hulp inschakelen?

Een enkele drijver van tijd tot tijd die u ziet is geen reden tot bezorgdheid. Als u een grotere hoeveelheid drijvers en vlekken ziet, vooral als deze gepaard gaan met lichtflitsen, is het aan te raden een huisarts of oogspecialist te raadplegen.

Het plotseling opkomen van deze symptomen zou kunnen betekenen dat het glasvocht van uw netvlies wegtrekt. Dit zou kunnen betekenen dat het netvlies losraakt van de achterkant van de binnenkant van het oog. Deze verbinding zorgt voor toevoer van bloed, voedingsstoffen en zuurstof bevat die van groot belang zijn voor een gezonde oogfunctie.

Als het glasvocht aan het tere netvlies trekt, dan kan dit ook een klein scheurtje of zelfs een gat in het netvlies veroorzaken. Wanneer het netvlies gescheurd is, kan glasvocht de opening binnendringen en het netvlies verder van de binnenwand van de achterkant van het oog duwen. Dit leidt meestal tot een netvliesloslating.

Risico’s van drijvers

Een recent gepubliceerd onderzoek onder oogartsen laat zien dat 40 procent van de patienten, met drijvers, last had van wegtrekkend glasvocht. Zo’n 9% had last van een gescheurd netvlies. Ander onderzoek heeft aangetoond dat tot 50 procent van de mensen met een scheurtje in het netvlies later te maken krijgen met een loslating van het netvlies. Een netvliesloslating kan leiden tot aanzienlijk verlies van het gezichtsvermogen.

In geval van scheuring of loslating van het netvlies moet de behandeling zo snel mogelijk plaatsvinden, zodat een oogchirurg de netvlies- en herstelfunctie opnieuw kan bevestigen voordat het gezichtsvermogen definitief verloren gaat.

Latere glasachtige loslating komen veel vaker voor dan loslaten van het netvlies en zijn vaak geen noodsituatie, zelfs niet wanneer floaters plotseling verschijnen. Sommige glasvochtafbindingen kunnen ook het netvlies beschadigen door eraan te trekken, wat leidt tot een scheur of losraken.

Lichtflitsen die bekend staan als photopsias kunnen optreden wanneer uw netvlies niet-visuele (mechanische) stimulatie ontvangt, wat kan gebeuren wanneer het net wordt getrokken, gescheurd of losgemaakt. Deze lichtflitsen kunnen verschijnen als bliksemschichten, flikkerende lichten of willekeurige vonken.

Welke oorzaken hebben oogvlekken en vlekken?

Zoals hierboven vermeld, zijn de achterste glasvochtloslatingen (AGVL of PVD) veel voorkomende oorzaken van drijvers in het glasvocht. Veel minder vaak, kunnen deze symptomen worden geassocieerd met retinale tranen of loslatingen die kunnen worden gekoppeld aan PVD’s.

Oorzaken glasachtige detachementen?
Als het oog groeit, vult de glasachtige gel de binnenkant aan de achterkant van het oog. Hierdoor hecht het netvlies zich aan het oppervlak van het oog. In de loop van de tijd wordt het glasvocht vloeibaarder in het centrum. Dit betekent soms dat het meer waterige glasvocht in het midden, het gewicht van de zwaardere glasachtige gel niet meer kan dragen. De glasachtige gel aan de buitenkant komt dan samen met het centrale, vloeibaar gemaakte glasvocht. Hierdoor komt deze los van het netvlies.

Drijvers die het gevolg zijn van een loslaten van het achterste glasvocht, komen vervolgens in het meer vloeibare glasvocht dat zich in het binnenste oogcentrum bevindt.

Naar schatting zal meer dan de helft van alle mensen op latere leeftijd een last krijgen van een achterste glasvochtloslatingen. Gelukkig leiden de meeste van deze AGVL’s niet tot een gescheurd of losgemaakt netvlies.

Lichtflitsen tijdens dit proces betekenen dat er aan het netvlies wordt getrokken. Zodra het glasvocht definitief losraakt en de druk op het netvlies wordt verlicht, zullen de lichtflitsen geleidelijk verdwijnen.

Wat veroorzaakt oogflitsen
Normaal gesproken stimuleert licht dat je oog binnendringt het netvlies. Dit veroorzaakt een elektrische impuls, die de oogzenuw naar de hersenen overbrengt. Het brein interpreteert deze impuls vervolgens als licht of als een beeld.

Als het netvlies wordt gestimuleerd (fysiek aangeraakt of gesleept), wordt een soortgelijke elektrische impuls naar de hersenen gestuurd. Deze impuls wordt door het brein gezien als een “flikkering” van licht.

Wanneer er aan het netvlies wordt getrokken of deze scheurt of losraakt van de achterkant van het oog, wordt meestal een flits of flikkering van het licht opgemerkt. Afhankelijk van de mate van trekken, scheuren of loslaten, kunnen deze lichtflitsen van korte duur zijn of voor langere tijd duren totdat het netvlies weer hersteld is.

Flitsen (photopsias) kunnen ook optreden na een harde klap op het hoofd die zorgt dat glasvochtgel in het oog laat schudden. Wanneer dit gebeurt, kun je sterretjes zien.

Sommige mensen ervaren flitsen van licht die verschijnen als grillige lijnen of “hittegolven” in beide ogen, vaak blijvend 10-20 minuten. Dit soort flitsen wordt meestal veroorzaakt door een spasme van bloedvaten in de hersenen.

Als hoofdpijn de flitsen opvolgt, wordt dit een migrainehoofdpijn genoemd. De gekartelde lijnen of hittegolven kunnen ook voorkomen zonder hoofdpijn. In dit geval worden de lichtflitsen een migraine zonder hoofdpijn genoemd.

Andere condities die worden geassocieerd met drijvers
Wanneer een PVD gepaard gaat met bloedingen in het oog (glasvocht), betekent dit dat de tractie die is opgetreden mogelijk een klein bloedvat in het netvlies heeft gescheurd. Een glasvochtbloeding vergroot de kans op een netvliesscheuring of loslating. Tractie die wordt uitgeoefend op het netvlies tijdens een PVD kan ook leiden tot de ontwikkeling van aandoeningen zoals maculaire gaatjes of macula pucker.

Loslaten van glasvocht met bijbehorende drijvers kunnen ook veroorzaakt worden door:

  • Ontsteking in het binnenste van het oog
  • Bijziendheid
  • Staaroperatie
  • Ooglaseren
  • Diabetes
  • Retinitis

Wanneer u bijziend bent, kan de langwerpige vorm van uw oog ook de kans op een PVD en bijbehorende tractie aan het netvlies vergroten. In feite hebben bijziende mensen meer kans op PVD’s op een jongere leeftijd.

PVD’s zijn heel gebruikelijk na een staaroperatie. Maanden of zelfs jaren na een staaroperatie is het niet ongebruikelijk dat het dunne membraan (of de “capsule”) dat achterblijft achter de intraoculaire lens (IOL) troebel wordt en het gezichtsvermogen beïnvloedt. Deze vertraagde complicatie van staaroperaties wordt posterieure capsulaire opacificatie (secundaire staar) genoemd.

In de capsulotomie procedure die wordt gebruikt om PCO te behandelen, concentreert een speciaal type laser energie op de troebele capsule, waarbij het centrale gedeelte ervan wordt verdampt om een ​​helder pad voor licht te creëren om het netvlies te bereiken, wat een helder zicht herstelt.

Hoe kom je van drijvers af
De meeste drijvers en vlekken zijn ongevaarlijk en alleen irritant. Velen zullen in de loop van de tijd vervagen en minder hinderlijk worden. In de meeste gevallen is een behandeling van de oogdrijvers niet nodig.

Grote, blijvende drijvers kunnen echter erg hinderlijk zijn. In het verleden was de enige behandeling voor oogdrijvers een invasieve chirurgische ingreep genaamd vitrectomie. In deze procedure wordt een deel of al het glasvocht uit het oog verwijderd (samen met de oogdrijvers erin) en wordt het vervangen door een steriele heldere vloeistof.

Maar de risico’s van een vitrectomie wegen meestal zwaarder dan de voordelen die het oplevert. Deze risico’s omvatten een chirurgische complicatie die loslating van het netvlies en ernstige ooginfecties veroorzaken. In zeldzame gevallen kan een vitrectomie operatie nieuwe of zelfs meer drijvers veroorzaken. Om deze redenen raden de meeste oogchirurgen geen vitrectomie aan om oogdrijvers en vlekken te behandelen.

Laserbehandeling voor drijvers

Onlangs is er een laserprocedure met de naam laser vitreolyse geïntroduceerd die een veel veiliger alternatief is voor vitrectomie. Deze behandeling laat een laserstraal door de pupil in het oog gaan en wordt richt zich op grote drijvers, die ze uit elkaar breekt en of vaak verdampt, zodat ze verdwijnen of veel minder hinderlijk worden.

Om te bepalen of u kunt profiteren van laser vitreolyse om oogdrijvers te verwijderen, zal uw oogarts rekening houden met de volgende factoren:

  • Uw leeftijd
  • Hoe snel uw symptomen zijn begonnen
  • Hoe uw oog eruit ziet en waar ze zich bevinden

Delen.

Laat uw reactie achter en help andere bezoekers

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.