Jaarlijks sneuvelen er onbedoeld tienduizenden brillen. In sommige gevallen ben je zelf niet de schuldige. Wie is er bijvoorbeeld aansprakelijk als een kleinkind bij opa of oma de bril van de neus slaat? Het verbond van verzekeraars is het in zulke gevallen niet altijd duidelijk wie aansprakelijk is voor de schade. Is opa of oma zelf verantwoordelijk voor de zorg over zijn of haar bril? Zijn het de ouders? Of is het kind oud genoeg om zelf aansprakelijk te zijn?
Het is makkelijk als een volwassene een bril stukmaakt; die is aansprakelijk. Bij kinderen is het een stuk lastiger. Uit de voorwaarden bij verzekaars Interpolis, Postbank, ANWB, OHRA en Nationale Nederlanden blijkt dat het bij de afhandeling van deze claims van belang is of een baby, peuter, kleuter of tiener de bril kapot heeft gemaakt.
Alle bovenstaande verzekeraars hanteren 14 jaar als de wettelijke leeftijd vanaf wanneer kinderen zelf aansprakelijk kunnen zijn voor hun daden. ‘Kunnen’, want in de regel draaien de ouders dan alsnog op voor kosten van ongelukken. Jongere kinderen die schade veroorzaken, blijken lastiger en minder eenduidig te beoordelen.
Vanaf welke leeftijd ben je zelf aansprakelijk?
De vijf verzekeraars onderstrepen dat het van belang is of een ‘klein’ of een ‘heel klein’ kind onder de 14 jaar de bril heeft beschadigd. De verzorger bij wie het kind op een bepaald moment is, hoort volgens hen te weten dat een heel klein kind onverwachtere bewegingen kan maken dan een wat groter kind. Als oma op een peuter past en de kleine graait de bril van haar gezicht, dan draait oma op voor een deel van de kosten.
De schade wordt namelijk niet vergoed door de aansprakelijkheidsverzekering van de ouders. Plat gezegd: iemand met een klein kind op schoot moet zelf goed opletten.
Wanneer oma met kind van de trap afloopt, is het een ander verhaal. Dan moet ze de peuter vasthouden en valt haar minder te verwijten. Dan zijn alleen de ouders in principe aansprakelijk.
Bij een ‘ouder kind’ ligt dat anders. Daarvan wordt eigenlijk min of meer verwacht dat het zich gedraagt en geen spullen kapotmaakt. Doet het dat niet, dan zijn de ouders volledig aansprakelijk. De ouders van baby’s, peuters en kleuters die schade hebben veroorzaakt, zijn kortom minder makkelijk aansprakelijk te stellen dan die van oudere kinderen.
Waar ligt de grens?
Maar waar ligt nou precies de grens tussen een heel klein en een klein kind onder de 14 jaar? De ANWB is de enige verzekeraar die stelt dat je tot ongeveer 5 jaar kunt spreken van een heel klein kind. Maar met het woordje ‘ongeveer’ houdt ook deze verzekeraar een slag om de arm. Want stel: een kind van 4 jaar graait onverwacht oma’s kostbare bril van haar gezicht. Moet oma dan volledig opdraaien voor de reparatiekosten, terwijl dit niet het geval was geweest bij een kind van 5 of 6 jaar? Of betekent het dat dit soms wel het geval is en soms niet, afhankelijk van welke verzekeringsmedewerker de schadeclaim afhandelt?
Volgens de verzekeraars hangt een en ander af van de exacte omstandigheden waaronder schade aan de bril is opgelopen. Naast de gebruikelijke gedragingen van een kind, houden ze ook rekening met de eigen schuld of medeschuld van de benadeelde. Dit laatste is bijvoorbeeld het geval als de bril op een minder veilige plek lag dan gebruikelijk. De benadeelde zal dan deels zelf moeten opdraaien voor de vervangings- of reparatiekosten van de bril. De leeftijd van een kind geeft dus niet altijd de doorslag in de afhandeling van een schadeclaim. Het weegt wel mee bij de toetsing van een claim.
Brilschade vergoed krijgen
Het Verbond van Verzekeraars raadt daarom aan het schadeformulier zo precies mogelijk in te vullen, want anders volgt zeker een telefoontje van de verzekeraar. Als het niet lukt om de schade vergoed te krijgen via de aansprakelijkheidsverzekering, adviseert de organisatie dit via de inboedelverzekering te proberen.
