Samenwerking van de ogen en hersenen

0

Met onze ogen kunnen we zien, punt uit. Maar feitelijk is dit te kort door de bocht want we staan dan niet stil bij de rol van de hersenen. We zien namelijk geen beelden zonder het werk van de visuele cortex (of visuele schors).

De ogen (het zicht) zijn een onderdeel van onze zintuigen en verschaffen ons informatie uit de omgeving. Lichtprikkels worden door het netvlies opgevangen, aan de hersenen doorgegeven en verwerkt. Beelden komen uiteindelijk tot stand door activiteit van de hersenzenuw die de prikkels naar de visuele cortex brengt. Over de samenwerking tussen de ogen en het brein meer in dit artikel.

Actie en reactie

De ogen en het brein zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. En dat zien we al heel vroeg in de embryonale ontwikkeling, in de eerste maand van de zwangerschap.

Lichtprikkels worden opgevangen door zogenaamde neuronen en omgezet in elektrische signalen. Deze signalen worden door de oogzenuw naar de hersenen getransporteerd. De thalamus speelt hierbij een belangrijke rol. Via de thalamus gaan de signalen naar de visuele cortex die zich in de occipitale kwab (achterhoofdskwab) van het brein bevindt. Vervolgens is er sprake van een ‘actie reactie-principe’. Via de motorische neuronen gaan er vanuit de visuele cortex elektrische signalen naar de spieren. Actie reactie dus!

Het gezichtsveld

Om dit proces verder toe te lichten, beginnen we bij het gezichtsveld. Het gezichtsveld is opgebouwd uit een rechter en een linker kant. Het is het stilstaande beeld dat we zien zonder ons hoofd en onze ogen te bewegen. Nog een keer vanaf het begin: de ogen vangen visuele informatie op die op het netvlies van de ogen terecht komt. Vanaf het netvlies loopt de oogzenuw, die met een miljoen zenuwvezels het brein in gaat, helemaal naar de achterkant van de hersenen waar de visuele cortex ligt. De visuele cortex fungeert eigenlijk als ‘informatie-verwerkingscentrum’.

Weer terug naar het gezichtsveld. Hoe komt het gezichtsveld tot stand? Beide ogen spelen hierbij een rol. De rechter kant van het gezichtsveld komt tot stand door prikkels op het rechter netvlies aan de neuskant (nasale kant) en door prikkels op het linker netvlies aan de kant van de slaap (temporale kant). Het linker gezichtsveld komt tot stand door visuele prikkels op het linker netvlies aan de neuskant en door prikkels op het rechter netvlies aan de kant van de slaap. Door beide ogen dus. Vervolgens gaan deze prikkels naar de visuele cortex en wordt er informatie (signalen) van het rechter gezichtsveld in de linker zijde van de visuele cortex verwerkt. Dat gebeurt omgedraaid ook voor het linker gezichtsveld. Deze informatie wordt in de rechter zijde van de visuele cortex verwerkt.

De gekruiste verwerking ontstaat door het chiasma opticum: de plek waar beide oogzenuwen elkaar kruisen. Deze kruising geldt trouwens alleen voor de nasale zenuwvezels.

Beschadiging

Soms raakt de oogzenuw ergens op de weg beschadigd. Dat kan verschillende oorzaken hebben. De plek van de beschadiging is bepalend voor de mate van uitval van het gezichtsveld. Zo kan na een herseninfarct de helft van het gezichtsveld wegvallen (zwart worden). Dit noemen we hemianopsie.

Bij een beschadiging aan de zenuwbaan in de linker hersenhelft, is er uitval rechts in het gezichtsveld. Omgekeerd is er bij schade aan de zenuwbaan in de rechter hersenhelft, uitval links in het gezichtsveld.

Delen.

Laat uw reactie achter en help andere bezoekers

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.